O tym, że dzieci bywają różne, wie na pewno każdy rodzic. Szczególnie ci, którzy mają liczne potomstwo i porównują jedną pociechę z drugą. A także ci, którzy porównują swoje dzieci z innymi rówieśnikami. Nie od dziś wiadomo, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, więc w ogóle nie ma sensu tego robić.
Rozwój dziecka
Niektórzy martwią się, gdy pociecha nie mówi w tym samym czasie, co jej kuzyn, który jest w tym samym wieku, ale zupełnie niepotrzebnie. Jeśli lekarz nie stwierdza nieprawidłowości oraz innych zaburzeń typowo neurologicznych, to nie ma najmniejszych powodów do tego, by się niepokoić. Rozwój dziecka to nie tylko ten fizyczny, ale również ten emocjonalny. Wielu uważa wręcz, że ten drugi jest ważniejszy i istotny. Trudno się z tym nie zgodzić, bo co z tego, jeśli dane dziecko jest dobrze rozwinięte fizycznie, jeśli nie potrafi funkcjonować w społeczeństwie i grupie rówieśniczej. A ponadto nie umie radzić sobie ze swoimi emocjami. Jest to z całą pewnością trudna sztuka. Ale duża rola rodzica jest w tym procesie. A także grona pedagogicznego przedszkola lub szkoły, do jakiej uczęszcza dziecko.
Jak kochać trudne dziecko
Wiele problemów natury psychologicznej można zauważyć od razu. Ale pod warunkiem, że ma się czas dla danego dziecka i chęci, by ewentualnie mu pomóc i podjąć działanie, a tym samym odpowiednie kroki zmierzające ku temu, by poprawić jakość jego codziennego życia. Należy wiedzieć, że dzieci, jeśli nie mają odpowiednich wzorców, to nie mają pojęcia, jak zachowywać się w danej sytuacji. Tego wszystkiego muszą nauczyć się od dorosłych. Ale powinny być ku temu stworzone odpowiednie warunki rozwoju. Co do tego nie ma najmniejszych wątpliwości.
Wielu rodziców zastanawia się, jak kochać trudne dziecko, ale jeśli zadają sobie takie pytanie, to znaczy, że sami potrzebują pomocy, a to dlatego, że miłość jest, a przynajmniej powinna być bezwarunkowa. To właśnie rodzic powinien okazać się wsparciem, bo jeśli on tego nie zrobi, to na pewno nikt inny sprawą się nie zainteresuje i nie podejmie działania. Warto wiedzieć, że szkoła zwraca uwagę na pewne zachowania i nauczyciele obserwują swoich podopiecznych, ale to nie oni są opiekunami prawnymi, więc niewiele mogą zdziałać.
Z dzieckiem warto rozmawiać
Wielu nauczycieli informuje rodziców o trudnościach, jakie napotyka ich dziecko i sugeruje pewne działania, ale to właśnie od rodzica w dużej mierze zależy, czy je podejmie, czy też będzie liczył na to, że dany problem rozwiąże się sam. Niestety w większości przypadków tak się nie dzieje. Dlatego też należy zadbać o jakość życia swoich pociech i przede wszystkim mieć czas na to, żeby z nimi rozmawiać na różne tematy. Bo dziecko musi mieć świadomość tego, że z każdą sprawą, nawet trudną, może zwrócić się do swojego opiekuna, który wysłucha i na pewno pomoże w tej sytuacji.
